Dag 7 | Enontekiö

Om met een correctie (versta: toevoeging) te beginnen met dag 5: Onderweg naar Arvidsjaur kwamen we zowaar rendieren tegen op de weg! Wij waren dolblij en hadden de auto direct aan de kant gezet op een parkeerplek die toevallig daar lag. Zo snel als halen kon hebben we foto's gemaakt en Carola wat filmpjes. Het was een hele kudde en er liepen een 10-tal rendieren op de weg. Het duurde niet lang, een seconde of 20, voor de eerste voertuigen (2 motorfietsen en een auto van de andere kant) eraan kwamen. De motormuizen hadden al meer ervaring gehad kregen we de indruk, die minderde vaart, toeterden een keer waarna de rendieren van de weg renden en vervolgde hun weg. Onze dag kon niet meer stuk!

Terug naar vandaag, dag 7.
Vandaag mochten we starten met een ontbijtje in het hotel, omdat dit hier inbegrepen is en als echte Hollanders maken we daar natuurlijk graag gebruik van.

Gevuld met een croissant, kop koffie en wat roerbakei zijn we op pad gegaan richting het informatie centrum van Pallas Yllästunturi National park. Hier hebben we wat hike routes opgezocht en besloten een route van 18 km te lopen genaamd 'Pahtajärvi trail'.

Deze route loopt van Enontekiö omhoog (van de rivier 'Ounasjärvi' af). Een bergachtig gebied met een aantal klimmetjes en dalen maar ook met vlakkere stukken. De route bestond voor het grootste gedeelte uit 'single track' met een belopen ondergrond met tussendoor boomwortels en stenen. Zo nu en dan veranderde dat in moerassige stukken waar ook het mos op groeide en in sommige gevallen was het zo drassig dat er houten balken lagen om overheen te lopen.

Een mooie route met veel groen en verschillende soorten planten en bomen en in die zin een afwisselende omgeving. Anders dan we in Zweden voornamelijk gezien hebben waar het beeld van naaldbomen redelijk eenduidig was. We zijn er inmiddels achter dat de muggen zich niet tegen laten houden door landsgrenzen en ook hier wisten ze ons goed te vinden. Vooral op de terugweg toen we met de wind mee liepen. Welgeteld heb ik er 31 uit mijn haar weten te vangen en pletten. Even stilstaan om rond te kijken was in ieder geval geen aanrader.

Tijdens de 6 uur durende loop, 20 km (incl. van en naar ons appartement) en 249 hoogtemeters zijn we maar 1 keer een groep mensen tegen gekomen met een husky. Vooral dat laatste was Carola snel opgevallen :). De Husky werd ook gebruikt om tassen te dragen.

Het bijzondere aan deze route was de rust, een beetje windgeruis met op de achtergrond het gefluit van wat vogels.. Thats it! Wat is dat genieten zeg!

Onderweg hebben we een soepje op bij een 'Laavu'. Ofwel: 'Lean-to shelter'. Waar we beschut en uit de wind konden zitten en de gasbrander een mooi plekje konden geven.

Als hoogtepunt op deze route hadden we een uitzichtpunt over een meertje met daaromheen rotswanden waarvan de meeste stenen een groene gloed hebben wat vermoedelijk mos is. Dat gaf een bijzonder gezicht.

Overigens hebben we een bijzonder grote wens om nog eens een Eland te zien in het wild. Nadat we nog eens informatie opgezocht hadden blijkt het heel bijzonder om een Eland in het wild te spotten en hebben we afgelopen week dus onwijs veel geluk gehad dat we er al 1 gespot hebben! Verder houden we onze ogen open voor al het wild wat er is. Naast de bekende muggen en een aantal vogels hebben we geen andere dieren gespot helaas. We kwamen genoeg uitwerpselen tegen maar wij als kenners (ahum) konden daar verder niets mee.

Hoewel men regen opgaf vandaag hebben we onwijs goed weer gehad. Ja het was bewolkt, 10 graden, een keer een miezerbuitje maar wat hebben we het getroffen zeg en dat in zo'n mooi gebied!

Nu zijn de beentjes en het energiepijl op. Wij gaan lekker een tukkie doen, morgen op naar de Noordkaap (gelukkig ook daar 2 nachtjes). Welterusten.