Dag 21 | Oppdal

We staan normale tijd op en bellen naar verschillende Safari-bureaus die in de buurt georganiseerd worden. Uiteindelijk hebben we er 1 te pakken die nog te boeken valt en dat is mooi, dan is de avond gepland en kunnen we de rest van de dag ook plannen.

We slapen in een bescheiden houten hutje wat er van binnen zeer degelijk uit ziet. Deze staan op de zijkant van de berg welke naar een diep dal lijdt. Aan de andere kant ligt een vergelijkbare berg met ongeveer dezelfde hoogte. We besluiten een wandelroute te doen aan die kant van de berg en daar kom je niet in een rechte lijn dus we rijden over de 'zijkant' van de berg naar beneden via een bruggetje passeren daar het dal en rijden via het kleine stadje Oppdal weer schuin omhoog terug, zoals de navigatie ons wijst.

Het is vandaag wat minder grauwig dan voorheen al zijn er mooie wolken in de lucht en de weerberichten zien er ook goed uit. Desondanks hebben we een lange broek aangetrokken, het voelt namelijk nog niet overdreven warm. We parkeren in de berm op een kilometer afstand van waar de hike start. Bij de hike zelf is het namelijk betaald parkeren, niet dat we daar te beroerd voor zijn.. het heeft met de betaalmogelijkheden te maken. Er hangt namelijk een brievenbus waar je de 50 kronen (zo'n 5 euro) in dient te deponeren samen met een briefje waarop het kenteken vermeld staat. Dat laatste valt te regelen, dat eerste niet. We hebben tenslotte alleen een pinpas en een pinautomaat is ook niet in de buurt. En hoewel het houten huisje verder niet bemand wordt, en we hem ook gewoon kunnen parkeren als 'domme' toerist, zijn we op een km afstand uitgekomen.

Ons eerste plan was om 'Storgruvpiken' te lopen. Een hike van bijna 8km met 510 hoogtemeters. Maar omdat we om 11:00u gestart zijn met lopen en er 2km extra bij komt (van/naar de parkeerlocatie) besluiten we de route 'Skarvanet' te lopen. Schijnbaar een mooie route volgens de website http://outtt.no en het geeft je een prima uitzicht.

We kijken bij de start uit op een meer, vanaf de overnachtingslocatie gezien zitten we nu achter de berg waar we op uit keken. Bij de start van hike kijken we uit op een meer en we lopen aan de linkerkant langs het water en stijgen lichtjes. Op een gegeven moment komt een routebord tevoorschijn waar we ook onder de aandacht worden gebracht van een andere route. Ik zoek de route nog eens op via de app van de gelijknamige website en zie dat 'Skarvanet' eigenlijk geen uitzichtspunt kan zijn. Althans, niet van hoger af. Deze komt namelijk uit halverwege aan de rand van het meer. Dat moet dus een uitzicht geven van onderaf.

Als we de andere route opzoeken blijkt die een uitzicht te geven die ons meer aanspreekt en kiezen ervoor om de hike 'Bårdsfjellet' verder te volgen. We maken direct een leuke klim die door redelijk open bossen loopt waar de wortels ons grip bieden op de klim naar boven. Niet veel later zijn we de bomen voorbij en ik schat maar een meter of 40 hoger. We kijken uit op een groen landschap zonder bomen. De rest van de track bestaat veelal uit 'single' en 'two-way' tracks waarbij de aardegrond plat is getrapt. Wanneer de volgende klimmen in het spel komen zijn er ook rotsen/stenen van de partij waar je beter grip hebt dan op het grind wat ernaast ligt. Na sommige klimmen dalen we ook af en toe iets om vervolgens weer te stijgen en komen zo op hogere hoogtes. De hele route houden we uitzicht op het mooie dal wat voor ruim 90% groen is en in de lagere gedeelte ook veel bomen bevat. Als je verder het dal uit kijkt zie je in de verte ook weer bergen die meer grijs lijken en sneeuw op de top hebben.
De laatste klim is een pittige voor ons gevoel al kan dat heel goed te maken hebben met de stappen die we in de benen hebben deze vakantie en dat ons lijf vermoeid begint te worden.

Regelmatig proberen we ons voor te stellen hoe dit pad met de mountainbike te doen moet zijn, deze route schijnt daar namelijk ook geschikt voor te zijn. Sommige stukken zijn best stijl en we kunnen ons dan niet indenken hoe je daar omhoog fietst. Mogelijk dat je stukken moet lopen. Naar beneden daarentegen lijkt ons stukken makkelijker al zou Carola dat voor geen geld doen.

Als we aan de top komen, waar een flinke stenen toren is gemaakt van zogeheten 'steenmannetjes', krijgen we werkelijk een adembenemend uitzicht te zien! We dachten dat we het dal, waar we de gehele tijd over uitkeken, van daaruit goed kregen te zien maar we worden compleet verrast!
Als we de laatste stappen maken verschijnt er een schitterend landschap achter de berg en krijgen eerst de toppen van bergen en fjorden te zien die eigenlijk in een soort U-vorm liggen. Al die toppen zijn bedekt met 'vlekken' van sneeuw. Terwijl we nog een paar stappen zetten zien we de berger groener worden en onderaan een water liggen wat de vorm heeft van een brede rivier die schuin op ons afkomt en links verdwijnt achter een lager gelegen berg. Het water is ook zo prachtig blauw, onvoorstelbaar. Aan de rechterkant zijn groen/grijze bergen in beeld gekomen die een glooiend opperplak hebben. Daarachter ligt een berg die een grijs vlak heeft, alsof de grond van dat vlak is afgespoeld. Het grijze stuk heeft een soort nerven waardoor het vlak nog meer uit het landschap springt.

We genieten minuten lang en omdat dit ons het goede moment lijkt om hier te lunchen besluiten we om wat te eten en warmen water op voor een soepje.

Na een krap uur lopen we terug terwijl het zonnetje doorbreekt. Het wordt zelfs warm! Heerlijk.
Soms vragen we ons af of wij het nu zo warm hebben of de rest zo koud. Wanneer we namelijk een aantal hikers tegenkomen, vermoedelijk Noren vanwege de herkenning van hun 'hai hai' als begroeting of door de gesprekken die ze voeren, zijn ze namelijk compleet ingepakt inclusief muts en handschoenen.

Afin, de andere uitschieter is weer een vrouw in korte-mouwen-en-broek pak die al hardlopend/joggend de berg opgaat. Dat kan natuurlijk ook.

Als we bij de auto zijn rijden we terug naar ons huisje om een trui, jas en meer kleding op te halen die ons de komende avond warm kan houden. Men heeft bij de Safari duidelijk aangegeven dat we ons goed moesten kleden op het weer en wij nemen dat advies maar graag aan. Onderweg stoppen we bij een outlet voor outdoor spullen. Daar kopen we een hoofdband voor Carola die we vergeten waren om mee te nemen vanuit huis.

Als we de trui e.d. hebben rijden we over de E6 naar het zuiden en stoppen in Dombas wat onze start locatie is voor de Safari. We zijn op tijd gekomen zodat we een ijsje, het is zonnig en echt goed warm, en wat warms kunnen eten zodat we met goed gevulde maag op pad gaan.

Om 19:00u vertrekken we op de elektrische mountainbike! Ja echt, het is dat de andere excursie niet geboekt kon worden anders hadden we hier niet zomaar voor gekozen. Naja, Carola dan, ik vind het wel leuk. Met nog een ander stel worden we door een gids geleid die ons meeneemt op Elk Safari! Ofwel, op zoek naar de Eland in het wild. Te gek niet?!

Hiervoor moeten we eerst een eindje omhoog klimmen met de fiets om hogerop de berg te komen en dat gaat zeer gemakkelijk met de electrische mountainbike. En ja, ik heb hem ook gewoon gebruikt. Het is tenslotte vakantie en trainen voor de Muskathlon komt volgende week weer als we weer terug zijn.
We rijden over een soort tractorpad met de ene keer een stenen grindpad en de andere keer aardegrond met stenen. Als we hogerop zijn rijden we alleen nog op grind en rijden parallel, weliswaar met kronkels en op 50 tot 100m afstand, aan de E6 die we net met de auto bereden.

We moeten goed de bossen in kijken naar Elanden is ons verteld. Onze gids geeft aan dat de Eland op dit moment vooral hogerop zal zitten, aan onze rechterzijde waar de hoge bergen zich bevinden, of aan de linkerkant nog voorbij de E6 op de vlakte tussen de bossen. Voor de Eland is het op dit moment namelijk aan de warme kant en zoekt daarom de koelere stukken op.
We leggen een behoorlijk stuk af en slaan op een gegeven moment rechtsaf de berg op in de hoop dat we daar een Eland kunnen vinden. Helaas blijkt daar het hek, iets verder naar boven, gesloten en maken weer rechtsomkeert en rijden verder langs de E6. Weer slaan we rechtsaf en lopen vervolgens een stukje omhoog, zonder fiets want die laten we eventjes achter, en kijken vanaf een berg over de vlakte die nu aan onze rechterhand ligt en de berg aan onze linkerhand. We hebben een verrekijker meegekregen en maken hier nu gebruik van om de Eland te spotten. Terwijl we dat doen krijgen we een stukje Elandenworst om te proeven en het heeft wel iets weg van Salami.

Helaas spotten we geen Eland en terwijl de hoop bij ons begint te zakken geeft onze Gids steevast aan dat we nog niet moeten opgeven. Sterker nog, het betere gedeelte moet nog komen omdat de zon nu aan het ondergaan is en dat is het moment dat de Elanden actiever worden.

We fietsen nu terug en houden de E6 aan onze rechterhand. Op een gegeven moment slaan we rechtsaf de vlakte op en steken daarvoor de E6 over. We stoppen even en kijken rond over de vlakte.. Niets.
We rijden weer terug en fietsen nu over de E6 zelf en dat is in Noorwegen geen probleem. Je kan hier op de autoweg, waar ze 80 mogen, prima fietsen. Ze houden dan ook netjes rekening met fietsers door naar de andere kant van de weghelft te gaan net als bij het inhalen van een auto. Dit gebeurd overigens ook bij voetgangers die langs de kant lopen. Als dat niet kan, door een tegenligger bijvoorbeeld, dan blijven ze achter je rijden totdat het wel kan of rijden met een minimaal verschil voorbij en met een zo groot mogelijke boog. Daar kunnen we in Nederland nog van leren. Dus een tipje voor Pa en Ma: fietsvakantie in Noorwegen kan echt uitstekend (en dat hebben we er ook genoeg zien doen)!

Terug naar de elektrische mountainbike. De reden dat we over de weg fietsen en niet over het fietspad heeft te maken met de Elanden die vaak dichtbij de wegkant staan te grazen en vanaf de weg kun je dat natuurlijk prima zien, zelfs beter dan met de auto. Niet alleen vanwege de snelheid maar ook vanwege de hoogte waar wij vandaan kijken. Elanden zijn ook niet bang van de langsrazende auto's, wel van mensen. De mens is ook de voornaamste vijand van de Eland, ze worden namelijk in bepaalde seizoenen afgeschoten.
We rijden weer een weg naar rechts in en kijken in het rond. Weer niets. Bij ons begint de hoop toch echt weg te lopen terwijl de gids ons verteld dat we moed moeten blijven houden.

We rijden verder over de E6 en dan.. We zien een Eland lopen! Het is een jonkie en een vrouwelijke want deze heeft geen gewei. Het is mooi om te zien. Bang is ze wel want we rijden de schuine berm in om van de weg af te stappen en ze heeft ons vrij snel gezien en ze rent dan ook weg en verdwijnt achter de bomen en bossen.

Het was voor een kort moment, ik denk zo'n 10 tot 20 seconden, maar wat gaaf zeg! We rijden verder en stoppen een 250m verderop om daar de bossen door te lopen en de Eland van de andere kant op te zoeken. Na een eindje stappen zien we haar in de bossen aan de overkant. Tussen ons in ligt een grasland en ze staat nu op een geschatte 200m afstand. Hoewel ze is verstopt tussen de bomen is de Eland goed te zien. Alleen haar kop is moeilijk te zien door de bomen. Als we, na advies van de gids, richting de Eland stappen is ze na enkele seconden alweer gesmeerd. We hebben haar zo'n minuut kunnen bewonderen en het is machtig mooi om te zien.

Gaaf zeg! We rijden verder terug en nemen nog diverse afslagen om in de natuur een Eland te zoeken. De gids stopt echt energie en tijd om ons nog een Eland te laten zien. Dat lukt niet meer maar wij zijn dolblij. Echt zo machtig om zulke dieren te zien. Na een afstand van 45 km en bijna 800 hoogtemeters fietsen zijn we terug bij de sportzaak waar we gestart zijn waar onze accu's nog half vol zijn. We blikken terug op een gave tocht en zijn zo onwijs blij met het zien van de Eland. Wat ontzettend gaaf!

We stappen de auto in en rijden terug naar onze verblijfplaats in Oppdal. Terwijl de zon onder is valt het ons eigenlijk op dat het niet helemaal donker is. Er blijft nog licht schijnen achter de berg en dat geeft een bijzonder gezicht. We rijden zachtjes, zo'n 65 waar 90 wordt gereden, want wie weet zien we nog een Eland in de berm staan. We worden ingehaald door verschillende auto's en het is best rustig op de weg. We speuren de bossen af en dan zie ik opeens een Eland staan in de berm! Ik roep dat naar Carola en ziet hem ook staan. We remmen af en parkeren iets verderop in een inham, stilstaan op de weg lijkt me gewoon geen goed idee. Terwijl ik de Eland opzoek zie ik hem weglopen en ben hem dan kwijt. We staan nog even stil en al zoekende zie ik de vrouwtjes Eland in de verte staan die in alerte status onze kant op kijkt. Ik maak een foto, we kijken nog even en besluiten dan weer verder te rijden. Wauw! We hebben er nog een gezien en dit keer zelf 1 gespot! Te gek!

We zijn dankbaar, want wat is ons ontzettend veel moois geschonken vandaag zeg!