Dag 16, Sa Pa

Dag allen,

Hierbij het vervolg van dag 16.
Eenmaal aangekomen in Sapa was het erg mistig en lekker fris (zeker in tegenstelling tot Hanoi waar het 30 gaden is). Daar een restaurantje opgezocht en lekker geluncht. Moeders een 2-tal cakejes, Carola een bord met pasta en ik een Club sandwich.

Om 14:00u werd er een wandeltocht georganiseerd door onze reisleiding waar de hele groep weer gezellig mee is meegegaan. De wandeling starten alleen maar bergaf over een oud asfalt weggetje waar je de prachtigste uitzichten zou moeten hebben… helaas zagen we niet verder dan een meter of 100 waardoor je niets anders zag dan mist. Het water daarentegen hoorde je overal lopen als een soort watervalletjes langs de weg of rechtstreeks door de bergen. Een eindje verderop kwamen we een klein dorpje tegen waar we door naar beneden zijn gelopen via stenen trappetjes. Hier verkochten ze ook allerlei materiaal. Denk aan stenen beeldjes of schaakborden, sieraden, kleding, tinnen vormpjes, etc. Ook hier waren de mensen weer fleurig gekleed als op de markt. Fel gekleurde doeken en jurken zoals we nog niet eerder gezien hadden buiten Vietnam.

Eenmaal op het diepste punt kwamen we aan bij 3 watervallen die op dat punt bijeen kwamen. Een schitterend gezicht en geluid van kolkend water. Om daar te komen moest je ook een bruggetje over van hout wat lekker op en neer deinst als je hier overheen liep. Daar was het gelukkig minder mistig waardoor je alles goed kon zien.

De terugweg mocht je zelf kiezen: met een scooter, dan werd je gereden door iemand en dat kostte wat geld, of je liep zelf weer omhoog. Wij kozen voor het laatste en zijn de hele toch weer naar boven gelopen. Zelfs voor Carola viel het mee omdat we op de terugweg weinig treden meer hadden maar juist een schuine vlakte waarop we omhoog liepen. Een tochtje van zo’n 6,5 Km in totaal. Mooi om de watervallen en de omgeving te zien maar we baalden stiekem wel een beetje van de mist waardoor we, de van horen zeggen, verre uitzichten moeten missen.

’s Avonds zijn we met de gehele groep uit eten geweest, zonder reisleiding, wat ook weer erg gezellig was. We werden echt als gast ontvangen en heel leuk bediend. Een man die zijn vak verstaat en ook een goed woordje Engels sprak. Op een gegeven moment kregen we nog een borreltje van hem waar we op z’n Vietnamees op geproost hebben. Iets dat klinkt als: Mot Hi Bay Joooo!
Wat betekend: 1, 2, 3, Proost!

Kortom: niet alles zat mee maar het was zeker leuk en gezellig. Hopelijk hebben we morgen wat beter weer dan kunnen we ’s middags misschien nog even een klein stukje teruglopen om nog iets van het uitzicht mee te krijgen.