Dag 8 Enontekiö - Honningsvag

Vandaag hebben we de wekker wat vroeg gezet, 7 uur, wat voor Nederland 6 uur is. In Finland loopt de klok een uur vooruit namelijk. Eenmaal ontbeten in het hotel hebben we de spullen in de auto geladen en zijn we om 09:15 (Finse tijd) vertrokken naar de Noordkaap.

Onze eerste stop was na een uur net over de grens van Finland en Noorwegen bij een camping om een wandeling te maken van zo'n 5 km genaamd 'Suopatijávri'. Een mooie tocht die 117m hoogtemeters heeft en ons bracht bij een meer. Tijdens deze route hadden we een mooi uitzicht op het meer waar we gestart waren. Een mooi uitzicht. De route was voornamelijk veel single track en het pad had veel weg van de route van gisteren (belopen pad, wortels, stenen, moeras, houten balken). Het is wat aan de frisse kant met een briesje, zo'n 6 graden en spatten regen en een prima route om even de benen te strekken, frisse neus te halen en wat moois van de omgeving te zien.

We zijn onze weg weer vervolgt en de gehele rit hebben we hebben we regen gehad. Niet top, maar nog altijd beter onderweg dan tijdens het lopen :) en een gezellig muziekje helpt altijd! Onderweg gebaarden een stel russen om hulp. Ze kregen de auto niet gestart. Even twijfelend, je weet niet of het wel verstandig is om te helpen, zijn we toch gestopt. Zij konden niet goed Engels, wij niet zo goed Russisch al begrepen we snel dat hij met startkabels aan de slag wilde om de auto te starten. Hij had deze zelf niet bij jammer genoeg. Wij wel, alleen hiervoor moest alle bagage uit de kofferbak eruit, dus 2 reistassen, 3 boodschappentassen en wat losse spullen, om de bodemplank eruit te kunnen halen en de startkabels te kunnen pakken. Eenmaal aangesloten probeert de Rus te starten maar naast een hoop getik van de motor gebeurd er niets. Startkabels nog eens controleren, opnieuw klemmen en nog eens starten maar weer niets behalve het getik. Na enige tijd besluiten we de startkabels los te halen en gaat hij over tot het bellen van hulp. Motorisch lijkt er iets niet in orde en daar konden wij niet bij helpen. Hij bedankt ons voor het proberen en helpt zelfs nog mee met inladen van onze spullen. Helaas hebben we ze niet op weg kunnen helpen.

Onze volgende stop was rond 12:00u. Carola had wat koude benen overgehouden van de wandeltocht en kwam niet goed op temperatuur (ondanks de blower op 20 graden en stoelverwarming op standje 'hete sambal'). Een broodje met knakworst deed gelukkig wonderen. We kunnen het niet vaak genoeg zeggen, maar zo'n brandertje is ideaal ;). Overigens had ik dit keer ook geprobeerd of je je duim op de brander kon leggen en bij deze: ja dat kan. Het doet gek genoeg geen pijn aan mijn duim alleen rook deze even naar een geëlektrocuteerde vlieg?

Na deze bijzondere ontdekking zijn we doorgereden en een volgende stop gemaakt bij 'Stabbursnes' waar het 'Stabbursdalen Nationaal Park' is. Hier hebben we een route gelopen van ruim 6 km langs de kust. Een route die ons aangenaam verraste met een gigantisch mooi uitzicht over het zeewater en de eilandjes die daaruit sprongen. We liepen daar boven op een fjord waar het bovenop groen was door eentonige beplanting (een soort kleine struikjes) en wat bomen. Bij de rand liep het vrij stijl naar beneden waar het wel 20m diep was. Het besef dat het zeewater was duurde overigens even toen we de zoute lucht roken. Tot die tijd dachten we dat het om het zoveelste meer ging. Wat ons dan ook verbaasde was de helderheid van het water. We konden de stenen tellen op de bodem terwijl we op die hoogte stonden. Verder kwamen we een aantal bijzondere bomen tegen waarvan de takken zich 1 richting op groeide (van het water af) en we konden niet plaatsen waarom dat zo was. We zullen proberen een foto te uploaden hiervan. Ook hier hadden we te maken met een fris briesje en spatten regen. Hoewel we anderhalf uur gelopen hebben is onze broek b.v. niet natgeregend. De gel daarentegen was wel uit mijn haar gelopen.
Ook hier, maar ook tijdens de autorit, kwamen we weer verschillende rendieren tegen. Wauw! Wat gaaf om te zien zeg. Ze zijn verlegen maar nieuwsgierig tegelijk. We hebben er weer een aantal op de gevoelige plaat vast kunnen leggen in ieder geval! :).

Hierna zijn we doorgereden nadat we onze natte schoenen uitgedaan hadden. Om 19:00u kwamen we aan op onze bestemming, de Noorkaap. Althans. Camping 'Nordkapp'. Het uiterste puntje is nog 30 km rijden en dat willen we morgen doen. Terwijl ik een stukje schrijf zit Carola trouw bij de wasmachine om onze kleding te wassen. We konden tenslotte niet voor de volle 24 dagen kleding meenemen :).

Misschien wel leuk om te weten; zowel bij onze overnachting in Finland als hier op de Noordkaap gaat de zon niet onder op dit moment. Op het moment van schrijven, 23:13, is het bewolkt en nog steeds licht. Een gekke gewaarwording, het doet ook iets met je ritme. Tijd om naar bed te gaan, morgen weer een dag om dan naar het uiterste puntje van de Noordkaap te gaan. Welteruste!